Therapeutisch tuinieren…

Ik las onlangs een artikel over tuinieren. Het zou therapeutisch zijn, omdat je beweegt, je mediteert en je het spirituele van de natuur ervaart. Heb ik eerste paasdag mijn stoute schoenen maar weer eens aangetrokken en wilde ervaren wat er therapeutisch aan is. Regent het pijpestelen. Het voelde niet helemaal therapeutisch. Het was eerder frustrerend. De volgende keer luister ik eerst maar eens naar een weervrouw.

Ik begrijp wel dat het therapeutisch kan werken, zeker met een zonnetje. Mediteren, bewegen en spiritueel, dat zijn 3 vliegen in één klap. Handig toch? Ik zal je vertellen waarom.

Het bewegen ligt voor de hand. Je maakt allerlei bewegingen om het onkruid weg te harken of te trekken. Je staat gebukt, je zit op je hurken, je staat op je tenen. Je gebruikt je armen bij het harken. Zie je het voor je? Bewegen doe je. Ik voel het nu nog….

Mediteren is ook zo iets. De lieve vogeltjes fluiten tot ze een ons wegen. Het klinkt heel rustgevend. Winterkoninkjes, pimpelmeesjes, koolmeesjes, spechten, ganzen die overvliegen en roodborstjes die niet tegen het raam tikken, maar je achtervolgen voor alle opkomende wormpjes. Je blindstaren op het onkruid en de mooie bloemen die er te zien zijn. Alles is frisgroen, dus een rustgevende kleur. Gewoon even opgaan met dat wat je nu doet. Eén zijn met de natuur. Volgens mij tuiniert Eckhart Tolle veel. 

Het spirituele eraan is accepteren wat er is en dan bedoel ik met name de hoeveelheid brandnetels. Accepteren dat er veel onkruid staat geeft mogelijk stress , maar ontspannen  daarmee omgaan is dus therapeutisch. 

Klinkt dit alles als muziek in de oren? Ik heb een grote tuin met veel brandnetels en vogeltjes. Gratis therapie bij mij?

Ik wens je een therapeutische dag, Mieke de Vriend

Friendly Reflex, Praktijk voor voetreflextherapie en coaching, Sprang-Capelle