Acceptatie…..

Ik heb soms het idee dat ik mij voordoe als een soort heilige. Ik beweeg iedere dag, ik let op wat ik eet, ik mediteer, ik doe aan neuroplasticiteit. Lees: ik probeer via duo Lingo Italiaans te leren. Ik drink voldoende water en ik probeer op mijn koolhydraten te letten. 

Maar niets is minder waar. Ik heb zojuist nog een groot stuk zelfgebakken cinnamon rol in mijn mond gestopt. Heerlijk… Oké, ik ben ook maar mens en ik doe mijn best. Ik ben namelijk niet roomser dan de paus.

Nu heb ik onlangs iets gedaan, waar ik achteraf wat over zit te twijfelen. Ik denk er constant aan. Manlief en kinderen moeten het ontgelden. “Màhàm (=mama op zijn pubers) ben je er nou nog mee bezig?” Ze worden het alledrie een beetje erg beu”.

Dus, ik heb nog een hoop te leren. Acceptatie bijvoorbeeld. Accepteren dat ik een keuze heb gemaakt, die nu nog niet ideaal is. Of die ideaal wordt, weet ik helaas nog niet. Dus, leren accepteren zou ook nog in dit heilige rijtje mogen komen te staan.

Maar hoe doe ik dat eigenlijk? Accepteren… Ik heb geen idee. Ik kan soms aardig piekeren. Mijn moeder noemde mij vroeger niet voor niets Miekepiek. Ik weet niet of zij toen al wist dat ik een piekeraar zou worden.

Het is in ieder geval een mooie uitdaging om halverwege 2024 aan te gaan werken. Heb je tips? Ze zijn van harte welkom.

Ik zal het ooit nog een keer zeggen welke keuze ik gemaakt heb. De mensen die bij mij langskomen voor een behandeling of vriendinnen met wie ik een latte ga drinken, die zal het vast en zeker opmerken.. Ik hoop trouwens van niet. Nieuwsgierig geworden? Maak gewoon een afspraak en kom aapjes kijken, hahaha. Het voordeel is trouwens wel dat ik er wel weer een leuke blog over heb kunnen schrijven. Dat dan weer wel.

Hebben jullie tips? Gooi het graag in de groep.

Ik wens jullie een geaccepteerde zondag, Mieke de Vriend

Friendly Reflex, Praktijk voor voetreflextherapie en coaching, Sprang-Capelle